مقاله سنبل Hyacinthus
|
مقاله سنبل Hyacinthus
مقاله سنبل Hyacinthus
|
|
| دسته بندی | پژوهش ها |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 10 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 12 |
مقاله سنبل Hyacinthus
قسمتی از متن:
سنبل گیاهی است به رنگهای متنوع و گل های نسبتاً فراوان که همزمان با شروع فصل بهار دیده میشود. نام جنس این گیاه Hyacinthus است. سنبل گیاهی پیازی و پات پلنت Pot plant است و کمتر از آن به عنوان گل شاخه بریده استفاده میشود، بلکه بیشتر مصرف آن بصورت گیاه گلدانی است.
معمولاً پیازهای نیمه مقاوم به سرمای این گیاه را پیش رس میکنند تا در عید نوروز از گل آنها استفاده کنند. پیازهای سنبل را در محیطی با خاک سبک و غنی از مواد غذایی کشت میکنند. اما برای کاشت این پیازها باید دو نکته را مورد توجه قرار داد :
1)3 تا 4 سانتیمتر از انتهای پیازها خارج از خاک قرار گیرد. همه طول پیاز را در داخل خاک قرار ندهید؛
2) بعد از کاشت پیاز ابتدا مدتی در حرارت پایین باشد، تا حجم مناسب و لازم ریشه در روی پیازها تشکیل شود. سپس این پیازها را به مکان گرم با درجه حرارت حدود 15 درجه انتقال دهید تا رشد اندامهای هوایی آغاز شود. چنانچه نحوه تشکیل ریشه بخوبی انجام نگیرد استقرار گیاه در خاک و رشد و نمو بعدی گیاه با موفقیت همراه نخواهد بود.
برای به گل رفتن و دوام گلهای سنبل، قبل از کاشت باید پیازها تیمار حرارتی شوند. سنبلهای کاملاً درشت قبل از برداشت برای مدتی در دمای 15 درجه سانتیگراد، سپس حداقل به مدت 6 هفته در دمای 9 درجه سانتیگراد نگهداری شوند و بعد از آن برای کاشت گیاه شرایط و مواردی را که قبلاً گفته شد را به همان ترتیب اجرا کنید تا یک سنبل پر گل داشته باشید.
تکثیر سنبل بوسیله پیازچههای محدود و کم آن صورت میگیرد. معمولاً برای افزایش تعداد پیازچهها در سطح قاعده پیاز خراشهای مثلثی شکل و یا خراشهایی بصورت صلیب ایجاد کنید. بدین سان محلهای خراش داده شده باعث تحریک به پیازشدگی پیاز میشوند. اما بطور معمول تعداد پیازچههای بدست آمده از پیازهای متوسط و معمولی سنبل فقط بین 3 تا 5 پیازچه است، به همین دلیل تکثیر سنبل با محدودیت همراه است.
روش دیگر تکثیر سنبل استفاده از بذرکاری است. برای به گل رفتن بذر پیازهای سنبل زمان طولانی لازم است. همچنین کشت سلولی سنبل یا Tissue culture هم روش مناسب دیگری برای تکثیر آن است.
گل سنبل
Hyacinthus Orientalis
سنبل گیاهی است که از زمانهای قدیم کاشتن آن متداول بوده است .
این گیاه از خانواده سوسنیها و پیازی ، به بلندی 15 تا20 سانتیمتر و گل های زودرس آن بشکل خوشه انتهای ساقه گوشتی معمولا از نیمه اسفند تا فروردین باز میشود و به رنگهای سفید ، قرمز ، آبی ، بنفش ، صورتی و زرد و غیره است .
این گیاه را در آپارتمان می توان درون پیت ، ماسه و یا آب پرورش داد .
برای نگهداری آن در آب به گلدانهای مخصوصی نیاز دارد که دارای دهانه ای گشاد و گلوگاهی باریک باشند ، بقسمی که آب ریشه ها را فرا گرفته و مماس با انتهای پیاز گل باشد.
سنبل ، در تاریکی مطلق ریشه تولید میکند .
بنابراین بهتر است بدین منظور پیاز را در قفسه آشپزخانه گذارده و حرارتی معادل 9 - 11 درجه سانتیگراد برای آن فراهم نمود .
پیازهائیکه در شن خوابانده شده اند را لازم است با گلدان در نقطه ای از باغچه که از خطر یخبندان محفوظ باشد دفن نمود .
برای اینکه بیرون آوردن گلدان از خاک در زمستان آسان شود می توان قبلا پوششی اطراف گلدان قرار داد .
زمانی سنبل را به روشنائی آورید که جوانه ها آنقدر برجسته شده باشند که بشود آنها را با دست لمس کرد .
هیچگاه گیاه را در مکانی که خیلی گرم باشد قرار ندهید .
هرچه می توانید بر روی برگها آب بپاشید تا شادابی خود را حفظ کنند .
برای نگهداری سنبل در منزل پیازهای پرورش یافته مخصوص مورد نیاز است که معمولا پس از یکبار گل دادن غیر قابل استفاده میشوند مگر اینکه در خاک مناسبی رشد کرده باشند که در این صورت هم ممکن است پیازچه ها دوسال طول بکشد تا گل بدهند .
