آنیتا گونزالز و حکایت‌های ناگفته از سال‌های آخر زندگی Jelly Rpll Morton

آنیتا گونزالز و حکایت‌های ناگفته از سال‌های آخر زندگی Jelly Rpll Morton جزئیات زیر که بصورت خط برجسته نشان داده شده است در گواهی فوت شماره‌ی 9682 در مرکز کالیفرنیا درج شده است این جزئیات واقعیات برهنه‌ای (آشکاری) را از زندگی … Ferdinand Morton که به نام delly Roll بیشتر شناخته شده است بیان می‌کند او یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌هایی است که تاریخ موسیقی آمریکا از او یاد می‌کند در واقع جزئیات درج شده در گواهی فوت او بیانگ

دسته بندی	علوم انسانی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	29 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	26

اکثر طرفداران جاز با داستان پیروزی Morton در این سبک آشنایند.

او شهرت و ثروت خود را از رهبری در گروه مشهور Red Hot peppers که در واقع مهیج‌ترین گروه موسیقی در تاریخ موسیقی new orleans بوده مدیون است. Morton هیچ‌گاه شخص شکسته نفسی نبود، او با 1000 دلار در کیف پوش و در هر جیبش مقداری الماس مغرورانه و مدعی این بود که سبک جاز ساخته اوست که این ادعا عادلانه صحیح است. کارت ویزیت او همواره معرفی‌گر او به این گونه بود:

که مبدع سبک‌های جاز و استومپ- Jelly Roll Morton هنرمند شماره‌ی یک در ضبط‌های ویکتور، نویسنده‌ی عالیترین ملودی‌های دنیا.

در طی سال 1920 Morton توانست به موفقیت‌های بی‌وقفه‌ای دست پیدا کند اما این موفقیت‌ها در زمان‌هایی همانطور که با سرعت حاصل می‌شدند با سرعت نیز به شکست منجر می‌شدند در سال 1930 دوران جاز تقریباً به دوران نهایی و انتهایی خود نزدیک می‌شد. ویکتور دیگر قرارداد ضبط Morton را تمدید نکرد و برای اجراهای گروه Red hot peppers هم‌دیگر بلیط‌های آن چنانی رزرو و نمی‌شد در آن زمان بود که این دوران به طور کامل پایان یافت و مکتب جاز کاملاً بسته شد. جاز نوازان بسیاری برای بر سر مقدار دلارهای موجود که مصادف با سقوط جدی اقتصادی آمریکا (Depresion) بود رقابت و مبارزه‌ی شدیدی با یکدیگر می‌نمودند. این وضعیت به جایی رسید که Morton با آخرین الماس نیم قراتی خود که در یکی از دندان‌های جلویی‌اش کار گذاشته بود تنها ماند.

در آن سال او مجبور شد تا تحقیر پیانو نوازی در یکی از شرکت‌های ضبط نامطرح و محقر به نام wingy manone را تحمل کند. از کارهای این دوران او تک‌نوازی پیانو روی قطعه شعر never had no loving که مورد مقبول واقع نشده بود. شرکت wingy در مطرح کردن نام morton، به همانگونه‌ای که خرسندانه نام‌های آرتی شاو، بودی فری‌من و جان کیربی را مطرح می‌نمود، کوتاهی می‌کرد.

شرکت کلمبیا زیرکانه ضبط‌های او را تا 20 سال بعد زمانی که این رکوردها به عنوان ادیسیون مخصوص برای کولکسیونرها در نظر گرفته شدند پذیرا نبود. حال مکتب swing craze بود که به دوران طلایی مورتون فصل پایانی و مؤخره اضافه می‌نمود.

نام مورتون کوچک و ریز زیر نوشته‌های قطعات روی میلیون‌ها رکورد (صفحه) نوشته می‌شد. اما عموم مردم به اعتبارات آهنگساز توجهی نمی‌نمودند. مورتون هیچ‌گاه جبران حقیقی برای عمده‌فروشی آهنگ‌هایش را، بعلت بی‌توافقی بین او و انتشاراتش و محدودیت‌های ضبطی که برای او توسط سازمان ASCAP ایجاد شده بود، کسب نکرد.

مورتون می‌دانست که او بوده که در ایجاد «گروه بزرگ صدا» کمک نموده ولی هیچ‌گاه به چنین اعتباری دست پیدا نکرد. ناامیدانه و تلخ‌وار حتی با کاهش شرایط سلامتی‌اش او موفق شد که در سال 1938 به مدت اندکی دوباره به سطح بیاید و توانست برای برخی از مریدان وفادارش در مسافرخانه‌ای به نام Jungle که کلوب شلوغی بود بر بالای یک رستوران همبرگ‌فروشی در واشنگتون نوازندگی نماید.